مقایسه عوارض مادری و نوزادی در سزارین با توقف نزول در دو روش pull و push

مقدمه: توقف نزول جنین، یکی از اندیکاسیون­های اصلی سزارین می­باشد که دو روش رایج جهت خارج کردن جنین Push و Pull می­باشد. با توجه به عوارض و مشکلات ناشی از سزارین و ضرورت یک راهکار مناسب جهت کاهش این مشکلات و مشکلاتی که گریبان‌گیر نوزادان فول ارست شده، مطالعه حاضر با هدف تعیین نمره آپگار نوزادان و مقایسه پیامدهای مادری و نوزادی در سزارین­های انجام شده به روش­های Pull و Push انجام شد. روش‌کار: این مطالعه مقطعی در سال 96-1395 بر روی 126 زن که به‌دلیل توقف نزول در بیمارستان علی‌ابن ابیطالب زاهدان تحت سزارین اورژانسی قرار گرفته بودند، انجام شد. پیامدهای مادری (آسیب به مثانه، اکستنشن انسزیون رحمی، مدت زمان بستری شدن) و نوزادی (نمره آپگار) در سزارین به روش Pull و Push با استفاده از فرم­های حاوی این اطلاعات جمع‌آوری شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 21) و آزمون­های توصیفی، کای اسکوئر و تی مستقل انجام شد. یافته‌ها: میانگین نمره آپگار دقایق اول و پنجم در نوزادان سزارین شده به روش Pull نسبت به روش Push، به‌طور معنی‌داری بیشتر بود (001/0p<). همچنین اکستنشن رحمی در سزارین به روش Pull به‌طور معنی‌داری کمتر از روش Push بود (001/0p<). نتیجه‌گیری: روش Pull به دلیل عوارض کمتر و پیامد­های بهتر نوزادی و مادری، بر روش Push ارجح می­باشد.